Dzisiaj wywiad z młodą bełchatowianką Agnieszką Graczyk, autorką debiutanckiej powieści pt. "Dzieci grobu".
Co
skłoniło Cię do tego, że w ogóle zaczęłaś pisać? Co było takim przełomowym
momentem, w którym uznałaś, że jesteś gotowa do napisania pierwszej powieści?
Myślę, że głównym impulsem,
odczuwanym już we wczesnym dzieciństwie, był kontakt z dziełami literackimi
innych autorów, mam tu na myśli rzecz jasna pisarzy literatury dziecięcej.
Patrząc na profesjonalnie opracowany tekst, kolorowe okładki i nierzadko
ilustracje, chciałam być taka, jak ci ludzie, których dzieła czytałam.
Tworzyłam od zawsze, to znaczy od pierwszej klasy szkoły podstawowej. Wyglądało
to tak, że w szkole na lekcjach miałam na ławce obok obowiązkowego zeszytu i
podręcznika własne notatniki, w których zawzięcie bazgroliłam, przez co często
zbierałam uwagi od pani. Na początku były to raptem kilkustronicowe
opowiadania, potem stawały się one coraz obszerniejsze, z czasem zaczęłam pisać
powieści, raczej dla bliższych przyjaciół lub też do szuflady. Gotowa do
wydania własnej książki byłam zawsze, teraz mi się to po prostu udało.
Wydaniem
Twojego debiutu zajęła się Warszawska Firma Wydawnicza. Czemu zdecydowałaś się
na współpracę właśnie z tym wydawnictwem?
Na stronę Warszawskiej Firmy
Wydawniczej natrafiłam przypadkiem. Przeczytałam na niej, że są otwarci na
debiutujących autorów. Pomyślałam sobie: Why
not? Dziewczyno, czekałaś na to przez całe swoje życie? Potem spróbowałam.
Wysłałam tekst, nie nastawiając się raczej na pozytywną odpowiedź. Tym większa
była niespodzianka, kiedy w maju otrzymałam maila z propozycją nawiązania współpracy!
Czemu
na tylnej części okładki książki nie ma
praktycznie żadnych informacji o Tobie?
Przyznam się bez bicia, że nie przywiązałam
do tego szczególnej wagi. Popracuję jednak nad tym przy najbliższej okazji.
„Dzieci
grobu” to pierwsza część z planowanej trylogii. Kiedy można spodziewać się
publikacji kolejnych tomów i kto będzie ich wydawcą?
Kolejny, bo drugi, tom jest w chwili
obecnej w trakcie ,,produkcji”. Pracuję nad fabułą, wprowadzam nowych bohaterów…
Trudno mi powiedzieć, w jakim czasie go wydam. Chciałabym jednak ponownie
nawiązać współpracę z Warszawską Firmą Wydawniczą.
Po
przeczytaniu debiutu zastanawiam się, co będzie dalej? Czy kolejne części to
kontynuacja przygód bohaterów, których pozostawiłaś przy życiu, czy to też
zupełnie odrębne historie utrzymane w podobnym klimacie?
Obawiam się, że nie mogę zdradzać
takich tajemnic… Gwarantuję Ci jednak, że cierpliwość się opłaci.
Czy
jesteś w pełni zadowolona z ostatecznego kształtu tej książki, czy może coś byś
w niej poprawiła?
Jestem zdecydowanie zadowolona. Nie
poprawiłabym w niej nic. Co nie znaczy, że nie będę się starała, aby następne
powieści były lepsze od swoich ,,poprzedników”.
Od
premiery Twojej powieści minęło już trochę czasu. Jak została odebrana przez
czytelników? Dotarły do Ciebie już jakieś opinie?
Dotarło do mnie kilka opinii, głównie
przyjaciół, nauczycieli i rodziny. Większość z nich była pozytywna, chociaż pojawiła się i nutka krytyki, co w związku z debiutem było nieuniknione.
Jak
wygląda Twój tryb pracy nad pisaniem książki? Od czego zaczynasz?
Zaczynam zwykle od włączenia
ulubionej płyty, spotkania z przyjaciółmi bądź też samotnego spaceru po mieście ze słuchawkami w uszach.
Wtedy to nachodzi mnie najwięcej pomysłów. Później kupuję zeszyt i
najzwyczajniej w świecie zaczynam pisać.
Po książki
jakich autorów sama najczęściej sięgasz?
Wychowałam się na zapewne wszystkim
znanej serii książek autorstwa J.K. Rowling o Harry`m Potterze. Przez
późniejsze lata przewinął się Michael Grant i ,,GONE”, Stephen King ,,To”,
,,Cujo”, ,,Bastion”, Stephenie Meyer i saga ,,Zmierzch”, odbiegające
tematycznie powieści Cathy Glass oraz wiele innych. Szczególne wyrazy sympatii kieruję
dziś do Suzanne Collins, autorki ,,Igrzysk śmierci”.
Chcesz
jeszcze na koniec przekazać coś swoim czytelnikom?
Dziękuję bardzo tym, którzy do dnia
dzisiejszego przeczytali Dzieci grobu:
krytykom, ponieważ dzięki nim wiem, co ulepszyć w drugiej części i nad czym
muszę jeszcze popracować oraz autorom pozytywnych opinii za podbudowywanie mnie
i motywowanie. Dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej za danie mi szansy. Mamie i Tacie, thank You for being my bodyguards and angels at the same time. Przyjaciółkom Kasi, Julii i Dominice, thank You for being my
sisters. Dziękuję wszystkim nauczycielom, jakich spotkałam na
swojej drodze. Każdy z nich wpoił mi pewne wartości, które także wpłynęły na
ostateczny kształt Dzieci grobu. Bądźcie
cierpliwi, dołożę wszelkich starań aby następne części dostarczyły Wam wielu
wrażeń i muszę przyznać, że jestem na dobrej drodze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz